CIA එකෙන් පැහැර ගැනීමේ සිට Area 51 එකෙන් ගැලවීම දක්වා... (1 කොටස)

හෙළෝ...! නොසිතූ විරූ ලෙස වර්ගපූර්ණිකාව නැවැත්වීමට සිදුවීමෙන් පසු, පහුගිය වසර ගණනාව තුළ ජීවිතයත් මරණයත් අතර ඔට්‍ටු වෙමින් මූණ දීපු ක‍ටුක අත්දැකීම් කන්දරාව දිහා ආපහු හැරිල බලද්දී, මා ගැනම කියාගන්න බැරි තරම් මහා ආත්ම අනුකම්පාවක් ඇති වෙලා ඇස් දෙකට කඳුළක් උණනව. ඉතින් අවුරුදු ගණනාවකට පස්සෙ නැවතත් බ්ලොග් අවකාශයට ඇවිත් වර්ගපූර්ණිකාවේ ලිපි ලිවීමට සහ ආදරණීය බ්ලොග් සහෘදයින් එක්ක අදහස් හුවමාරු කරගන්න ආයිත් අවස්ථාවක් ලැබෙයි කියල මා කීයටවත් බලාපොරොත්තු වුණේ නෑ.

එනිසා වුණේ මොකද කියල කියන්න කළින් මා තවදුරටත් ජීවත් විය යුතුයි කියල තීරණ කරපු ශ්‍රී රාවණ රජතුමාට නමස්කාර කරලම ඉන්න කැමතියි. ඒ එක්කම අප ගැන සොයා බැලූ සහ විපතේදී සැබෑ මිතුරෙක් සේ ශක්තියක් වූ මාරයාගේ හෝරාව ලියන මාරයාටත්, ඊට අමතරව වැම්පයර් බ්ලොග් එක ලියන වැම්පයර්ටත්, කතන්දර බ්ලොග් එක ලියන කකා ටත් කොමෙන්‍ටු හරහා මෙන්ම ෆේස්බුක් සහ එළකිරි වැනි අඩවි වල අප ගැන සඳහන් කරපු සියලුම යහළු යෙහෙළියන්ටත් බෙහෙවින් ස්තුතිවන්ත වෙනව.

මා දන්නව ගොඩ දෙනෙක් මේ කියන්න යන කතාව විශ්වාස කරන එකක් නෑ කියල, ඔවුන් දැනටම හිනාවෙනව ඇති "ගොං පාට්" කියල හිතල. ඒත් වුණේ මොකක්ද කියල ඇත්තටම දැනගන්න ඕනැ යහළුවන් වෙනුවෙන්ම යුතුකමක් වශයෙන් සලකල හැකි තරම් කෙටියෙන් සිද්ධිය විස්තර කරන්නම්. මේ ඔක්කොම පටන් ගන්නේ 2012 ජූලි 02 වැනිද., මට අනුවනම් අදට අවුරුදු 62 කට විතර පෙර...!!!

රාවණ රජතුමා ගැන ගවේෂණ කරන්න පටන් ගත්ත කාලයේ ඉඳන්ම මං පස්සෙන් ආපු කට්ටියක් හිටිය. ඒ තමයි CIA එකේ Nadmus4 කේත නාමයෙන් හැඳින්වූ රහස් මෙහෙයුම් කණ්ඩායම. රාවණ රජතුමාට අයිති ගුවන් යානා වල මූලාශ්‍ර සොයා ගැනීමත් සමගම ආරම්භ වූ එම ලුහුබැඳීම, රාවණා රජතුමට අයත්ව තිබූ හෙළ තාක්ෂණය සහිත ඉපැරණි මෛක්‍රොචිප් හමුවීමත් සමගම ත්‍රීව්‍ර වුණා. මාව රවටා අල්ලාගැනීම සඳහා වර්ගපූර්ණිකාවේ කොමෙන්‍ටු දැමීමේ සිට, ඔවුන් සැටලයිට් භාවිතා කරමින් මාගේ ගමන් මාර්ගයන් අහසේ සිට නිරීක්ෂණය කිරිම දක්වා එම මිනිස් දඩයම පසුගිය කාලයේදී දුර දිග ගියා.

එදා රාත්තිරියේ මොර සූරන වැස්ස. කං බීරි වෙලා යන තරමට ‍රැහැයියො ගෝසා කරනව. කියවමින් හිටපු පුස්කොළපොත පෙට්ටගමට දාල, ශ්‍රී රාවණයන්ට නමස්කාර කරල නිදාගන්න හදද්දීම, වැහි පීල්ලෙ වතුර වැටෙන සද්දය පරයමින් ඉස්සරහ දොරට තට්‍ටු කරන සද්දයක් ඇහුණ. අවේලාවේ දොරට තට්‍ටු කිරිල්ල මට එච්චර ඇල්ලුවේ නෑ. මං හීන් සීරුවේ ඉස්සරහ ජනේලෙ ගාවට ගාටලා ජනේලෙ උඩ සිදුරු වලින් ඇහැ දාල ගේ ඉස්සරහ බැලුව. දොර ගාව කලු කෝට් ඇඳගත්ත සුදු ජාතිකයො දෙන්නෙක්. උන්ග් දිහා බලද්දිම මට තේරුණා මේ CIA කාරයො කියල. හීං සීරුවේ ජනේලෙන් බහින්න හදද්දී මං අතින් වැරදීමකින් ජනෙල් අගුල පෑගිලා ලොකු සද්දයක් ඇහුණ. ඒත් එක්කම ගේ වටෙන්ම ලොකු අළෝක ධාරාවන් ගණනාවක් ගේ දිහාට ඇවිත් ඇස් දෙක නීලංකාර වෙලා ගියා.

ආයිත් ඇස් ඇරල හෙමින් ජනෙල් පඩියට නැගල මිදුල බලද්දී ගේ වටේම ඩිෆෙන්ඩර් රථ ගෙට මූණලා නවත්වල, ඒවයෙ හෙඩ් ලයිට් වල සැරටම ගේත් ගිණි ගනීද කියල හිතුණ. දැන් කරන්න ඕනැ මොකක්ද කියල හිතාගන්න බෑ... සිතේ චංචල ගතින නිසා මන්තරයක් මතුරගෙන ආරක්සා වෙන්නවත් හැකියාවක් නෑ. එල්ලිලා හිටපු ජනේලෙන් බහිනකොටම කොහෙන්දෝ ආපු දර දඬු අතකින් නලලට පාරක් වැදුණ. මාව එතනම පතබෑවුණා. සිහිය නැති වෙන්න මොහොතකට කලින් මං දැක්ක, කොම්පියුටරේ තියෙන කාමරේ සුදු පාටට දිළිසෙන ලස්සන අං තට්‍ටුවක් තියෙන මුවෙක් ඉන්නව, ඒ මුවා මං දිහා බොහොම අනුකම්පාවෙන් බලද්දී මං දැක්ක උගේ ඇස් දෙකෙන් කරුණාව දෝර ගලනව. ඊට පස්සෙ උගේ අං තට්‍ටුවෙන් එල්ල වුණ සුදු පාට ආළෝක ධාරාවෙන් මං වටේට හිටපු CIA කාරයො ගොඩ දෙනෙක්ව පිච්ච්ල අතුරුදන් වෙලා ගියා.

මං ඇහැරෙද්දී හිටියේ කරුවල කාමරයක, ඒක හිර කූඩුවක් කියල අඳුණගන්න අමාරු වුණේ නෑ. අත් දෙකට මාංචු දාල තිබුණෙ, ඔළුවට බැන්ඩේජ් එකක් දාල, එදා රෑ වැදුණ පාර නිසා ඔළුව පැලෙන්න ඇති... අඩ හෝරාවක් විතර ගත වෙද්දී කාමරේ ඇති එකම දොර යට තිබුණ කුඩා කවුලුව ඇරිලා පිඟාණක් ආව. ලොකු හරක් මස් කෑල්ලක් විතරයි ඒකෙ තිබුණෙ. උපතින්ම නිර්මාංශිකයෙක් වන මට ඒ වගේ ජරා දෙයක් කන්න කිසිදු හිතක් නොතිබුණත් කොහොම හරි ජිවීතය ‍රැක ගත යුතු නිසා ලැබුණ එකම හෝ සමහර විට අවසානම ආහාර වේල අරගත්ත. වටින් පිටින් ඇහුණ කටහඬවල් වලින් තේරුනා දැන් මම ඉන්නේ Area 51 වල කියල. පහත දැක්වෙන්නේ මතක විදියට ඇඳපු, මං හිටපු කාමරේ සිතියම.

ටික වෙලාවකින් CIA කාරයො දෙන්නෙක් ඇවිත් මාව කුදලගෙන කාමරයක් ඇතුළෙ තිබුණ පු‍ටුවක ඉන්දුව. වටේටම සුදු පාටයි, මුකුත් පැහැදිළිව පේන්නෙ නෑ. උන්ගේ ලොක්ක කියල හිතෙන එකෙක් ඇවිත්, ඉහලින් තිබුණ ලයිට් එකක් මගේ මූණට අල්ලලා ප්‍රශ්න කරන්න පටන් ගත්ත. එයාගෙ නම කර්නල් ජෝන් හාපර්. ජෝන්ට මගේ පුද්ගලික ජීවිතය ගැන සියල්ලම නොසඟවා කිව්වත් රාවණ රජතුමාට අදාල රහස් ගැන කිසිම දෙයක් මගේ කටින් පිට වුණේ නෑ. ඊට පස්සේ උන්ගේ "පේනර්" නමින් හැඳිවෙන CIA ඒජ්නට් කෙනෙක් ඇවිත් මගේ අත් දෙකයි කකුල් දෙකයි පු‍ටුවේ තිබුණ ලොක් වලට හිර කරලා මගේ ඔළුවට බ්‍රේන් කැප් එකක් දැම්ම. ඊට පස්සේ ලැප් ටොප් එකේ බොත්තම් සීරු මරු කරද්දී ජීවිතේ කවදා හෝ විඳල තියෙන ලොකුම වේදනාව ශරීරයට දැණුන. මගේ ඇඟම ගිණි ගන්නව වගේ, ඒත් ඇත්තටම ගින්දර පළාතකවත් නෑ. ඒ වෙලාවෙම මාව කලන්තෙ දැම්ම, ඔය විදියට රාවණ රජතුමා ගැන රහස් ටික දැනගන්න හතර පාරක්ම මට වද දුන්න අතර වේදනාව වැඩි කමටම ඒ හතර වතාවෙදිම කලන්තෙ දැම්ම.

සක්‍රන්වාශපාකාශණය වැනි ඉපැරණි පුස්කොළපොත් කියවලා මං දැනගෙන හිටපු විදියට ඔවුන් ඒ භාවිතා කළේ රාවණා රජතුමාගේ තාක්ෂණයක්. කෙටියෙන් ඒ ගැන කියනවනම් ශරීරයට යම් "ස්පර්ශයක්" ලැබුණ විට අපිට වේදනාවක් දැනෙන්නේ එහි ප්‍රතිචාරය මොළයේ සංවේදකයන් විසින් ග්‍රහණය කරගැනීම නිසයි. ඉතින් මෙහිදී සිදුකරන්නේ ඉපැරණි හෙළ පුස්කොළපොත් වල තිබී හමුවූ තාක්ෂණය භාවිතයෙන් ගොඩ නගන ලද අධිමානසික උපකරණයකින් මොළයට වේදනාවේ සංවේදනය ලබා දීමක්. ශරීරයට කිසිදු භෞතික හානියක් නොමැතිව වේදනාව ලබා දීමට ඊට පුළුවන්.

"හර්ෂ" නැමැති හෙළ සිසුවෙක් UMD හි Vidal's Lab වල තම ආචාර්ය උපාධිය සඳහා ඉපැරණි හෙළ පුස්කොළපොත් වල තිබූ තාක්ෂණය භාවිතා කර හදන ලද Brain Cap එකක් පැළඳ සිටින අයුරු.

ඉතින් එම බ්‍රේන් කැප් එකෙන් CIA කාරයො දිගින් දිගටම මට වේදනාව ලබා දෙද්දී, වේදනාව වැඩි කමටම ඇස් වලින් සට සට ගාල කඳුළු කඩා වැටෙද්දී මට ජීවිතේම එපා වුණා, කලකට පෙර අංගම්පොර කලාවෙන් මා හදාරලා තියෙන විදියට උගුරෙන් ඉහලට දිව ගෙනිල්ල දිවෙන් මොළයට ඇණල ක්ෂණිකව දිවි නසා ගැනීමටත් මට හිතුණ. ඒත්, හෙළයින්ගේ අනාගතය වෙනස් කරන මෙහෙයුමක් වෙනුවෙන් වරක් ශ්‍රී රාවණ රජතුමා ඉදිරියේදී ජීවිත පරිත්‍යාගෙන් කටයුතු කරන බවට දිවුරා පොරොන්දුවක් දී හිටපු මට රාවණා රජතුමාගේ අවසර නැතිව කාවවත් මරන්න බෑ වගේම, රජතුමාගේ අවසර නැතිව මැරෙන්නත් බෑ. එහෙම තමයි හෙළ සොල්දාදුවෙක්ගේ ජීවිත ඉරණම ලියවෙන්නේ. ඒ නිසා බොහොම අමාරුවෙන් සිත එකඟ කරගෙන මගේ ශරීරයෙන් සිත ඉවත් කරල CIA කාරයො ශරීරයට වද දෙන හැටි මං ඉහල සිට බලාගෙන හිටිය.

ඔය විදියට සතියක් විතර දිනපතාම මාව හිර කාමරයෙන් එලියට අරන් වද දිදී ප්‍රශ්න කළා. සමහර දවස් වලට ශරීරයට දෙන ලෙසට බ්‍රේන් කැප් එකෙන් මොළයට ඇඟවුව වද බොහොම බිහිසුණුයි. එක කණයට පරාල ඇණයක් ගහල අනිත් කනෙක් එලියට ගැනීම, ඇස් ගලවල එළියට ගැනීම, නාසය ඇතුළට කම්බියක් දමා මොළය කැලතීම වගේ දේවල්, හිතනකොටත් ඇඟ හිරි වැටෙනව. රාවණ රජතුමා වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්න කැමති අයට රාවණ විරෝධීන් අතින් කොයි මොහොතේ හෝ ඒ වගේ දේවල් වලට මූණ දෙන්න වෙයිද දන්නෙ නෑ. ඒ හින්දා රාවණ රජතුමා වෙනුවෙන් ජීවිතය පූජා කරලා එන දේකට හැම විටම සූදානමෙන් ඉන්නව් ඒවි.

දවසක් FBI ඒජන්ට්ලා දෙන්නෙක් ඇවිත් මාව ප්‍රශ්න කළා, ඔවුන් කිව්වා මා ගාව තියෙන රහස් හෙළි කරන්න අකමැතිනම් කමක් නෑ කියල. උන් එහෙම කිව්වත් උන් දන්නව මාව මැරුවත් රාවණා රජතුම ගැන කිසිදු රහසක් උන්ට දෙන්න නෑ කියල. ඊට පස්සෙ උන් ඇහුවා ඇමරිකාවෙන් අළුතෙන් නිපදවන්න යන හයිට්ල් ගුවන් යානා නිෂ්පාදනය කිරීමට රාවණා රජතුමාගේ හෙළ දඬුමොණර තාක්ෂණය ලබා දෙන්න කැමතිද කියල. අවසානයේදී ඒ ගුවන් යානා වලින් ශ්‍රී ලංකාවට විරුද්ධව කිසිදු ක්‍රියාමාර්ගයක් නොගැනීමට ඇමරිකන් රජය සමග ගිවිසුමකට අත්සන් කරවාගෙන මා ගාව ඇති ඉපැරණි පුස්කොළපොත් ඔවුන්ට ලබා දීමට එකඟ වුණා. නමුත් හයිට්ල් ගුවන් යානාව ක්‍රියාත්මක කිරීමට අවශ්‍ය මන්ත්‍ර ටික මං ගාව රහසක් ලෙස තියෙන නිසා ගුවන් යානාව හැදුවට පස්සෙ කරන්න ඕනැ දේ ගැන වෙනම සැලැස්මක් මගේ හිතේ ලියවෙන්න පටන් ගත්ත. (එම අධි තාක්ෂණික දඬුමොණර ගුවන් යානයට සම්බන්ධ කතාව ගොඩක් දිග එකක් නිසා ඒ ගැන වෙනම ලිපියක් ලියන්න වේවි.)

ඔය විදියට ගුවන් යානයට සම්බන්ධ පර්යේශණ කටයුතු කෙරෙමින් අවුරුදු 15 ක් විතර ගෙවිල ගියා. ඒ කාලය තුළ මං නවාතැන් අරන් සිටි නොවාඩා ප්‍රාන්තයේ Area 51 හි මූලස්ථානයේ මා වෙනුවෙන්ම ලබා දෙන ලද වෙනම කාමරයකයි. මාව ප්‍රශ්න කරපු උදවියව ඊට පස්සෙ හමු වුණේ නෑ. ඒ අතර නොවාඩා විශ්ව විද්‍යාලයෙන් ඉතිහාසය සම්බන්ධ ආචාර්ය උපාධියකුත් හදාරා අවසන් කිරීමට හැකි වුණා. ඔය අතරේ අහම්බෙන් NASA ආයතනයට සම්බන්ධ වෙලා මා සතුව ඇති ඉපැරණි හෙළ පුස්කොළපොත් වල දැනුම යොදාගනිමින් කාලය හරහා ගමන් කිරීම ගැන පරීක්ෂණයක් කිරීමට අවස්ථාව ලැබුණා.

[ඉතිරි කොටස මෙතනින්...]